OYSA Kİ BEN ONU ÇOK SEVMİŞTİM

Kurallarını bilmediğim bir oyunun içinde gibiyim 

Zaman kavramını tamamen yitirmiş bir çok şeyi düşünemez haldeyim... 

Yokluğun bu kadar yıkabilirdi yüreğimi... 

Geceler yokluğunun sancılarıyla geçiyor senden sonra sevgili... 

Düşüncelerim kulağımdan yastığıma akacak diye korkmadım desem yalan olur.... Kızgınım ben sensiz geçen her güne küskünüm düşen her takvime seni benden alan beni sende hiçe çeviren zamana dargınım... Kocaman bir boşluk var içimde!! Hayır yakınmıyorum bundan o boşlukta kocaman özlemin yankılanıyor.... Senin gözlerin benim en güzel gökyüzüm... Gözlerinin kahvesi mavinin her tonunu kıskandıracak nitelikte... Yüzünü bulutların arasında gördükçe sana söyleyemediğim tüm sözler adına bir burukluk kaplıyor içimi... Beni  Rabbime daha da yönlendirensin sen her duam da... Rabbim kendini hatırlatanı nasip etmez miydi?? Demekki bir bildiği vardı... İstese seni kalbimden çıkarırdı.... En güzel duygularla besledim sana olan sevgimi aminlerime sardım sarmaladım seni.... Seni beklemek belki de en büyük imtihandı sensizliğe susamış gönlüme... Sonunu bilmeden bir umutla beklemek seni... Hangi lugatta seni anlatacak kelimeler var bilmiyorum ama ben hâlâ onları bulamıyorum..   Sadece en güzeline en yücesine Rabbime anlatabiliyorum seni... Çünkü o anlatamadığım her şeyi en güzel anlayandı... Bu yüzdendi umutlarım bu yüzdendir bekleyişlerim.... Kararı verecek olan Rabbime en güzel şekilde anlattım seni... Hani uçurtması kaçar ya insanın öyle bişeysin işte... Bana ait ama uzakta.... Ben seni gönlüme rızk bildim... Duasız aminsiz sevmedim... Aminlerimi yorgan yaptım geceleri üstüne...bizim için kıldığım rekatların abdestleriyle yıkadım doyamadığım yüzünü... Küçücük umutları biriktirip senli ihtimallere yol ettim.... Bilemedin gelsen hiç gitmemiş gibi unuturdum çileleri.... Ve şuan da olduğu gibi en güzel ben severdim seni beklentisizce... Satır boşluğundan kendini sallandıran harflerin dağarcığına ihtiyacı yoktu yüreğimin ölüşlerinin... sen harflerimi katletmiştin sevdiğim.... Yine de yılmadım çünkü geceleri gözlerimde yuvarlanan hayallerim vardı benim.... Ve sen çok güzel yakışıyordun oralara.... Bazen kendi kendime kızıp kırılıyorum sana... Çünkü ben alıştım yanında huzur bulmaya... Alıştım seninle mutlu olmaya... Bu yüzden hayallerimin bileklerinden burkma...... Anladığını az da olsa söyle bana... Hiç mi hak etmedim iki çift sözü... Çok acımasız değilmi hiç bir şey demeden başka kalplere yönelişin... Tek kelime etmeden kenara atıp gidişin..... Sen bilmezsin ama çok zor kalbinde yer bulamamak... Çok zor seni hak etmeyen biri olmak.... Tertemiz sevip bir şey ifade edememek çok zor... Oysa her şeyi göze alırdım senin için.... Senin yerine üzülürdüm bile... Sen üzülme yeter sevdiğim... Göz bebeklerin hep gülsün senin.... Gitmezsin sanmıştım birileri gelip gider fakat beklememe kızmassın ses etmezsin sanmıştım.... Sahi inanmadın mı yoksa bana??? Daha ne yapabilirdim oysa?? Sen hiç başkalarına ait olduğunu bile bile sevdin mi iliklerine kadar... Hak edenleri sevmedin ki sen hiç.... Bi gün seni bırakıp gidecek insanları sevdin hep... Seni sevmekten hiç vazgeçmedim... Bana sevinçlerimi de üzüntülerimi de en doruklarında yaşattın... Kokunu bilip de bir daha sarılmayacak olmak çok kötü.... Alışmak istemiyorum sensizliğe.... Kalbimin anahtarı sende değil benim çünkü kalbimin anahtarı zaten sensin.... Yeter ama artık sensizken  bir günü bin yıl gibi yaşamak yokluğunla daha fazla sınama beni....